Dolapta Kilitliydi

 Çok tuhaf giyinmiş.

Gözleri de nereye ağ atacağına karar veremeyen bir örümcek adamın; yalnızca çakılmamak için verdiği son saniye kararlarındaki noktalara bakar gibi, bir orada bir de burada.

"Nasılsın?" dedim.

"Karışık."dedi.

En dostane yanıtı hazırlamak için zihnimin ihtiyacı olan süre henüz geçmeden ekledi:

"Hayatımın en zorlu haftalarından birinden çıktıktan ya da çıktığımı iddia ettikten tam bir hafta sonra geçmişe yaşadığım dönüşlerin ikinci günündeyim. Harıl harıl bir şeye girişmiştim. Öyle harıl harıl girişmiştim ki ne yaptığımı sorguladığım ya da sorgulamam gereken noktanın yakınlarında bile değildim. Sadece biri "Yapılması Gerekiyor!" gazına basıyordu, neyin yapılması gerektiğini dahi söylemeden. Ben de tekerleri döndürüyordum.

Galiba şoför koltuğundan biri; dikiz aynasına bakmış olacak ki, ardımda bıraktığım yolda geçmişimin hologramlarını gördüm. Gaz pedalını, aynı şekilde köklediklerini.

Böyle şeyler gerçekleşmedi tabii, bunlar, imgeler.

Ben o sırada sadece yürüyor ve düşünüyordum ahah.

Ama ne zaman ki düşüncelerim tam az önce anlattığım noktaya geldi, yani ne zaman şoför dikiz aynasına doğru kafasını kaldırdı da  "Lan anasını satayım ben pedala hep böyle basıyormuşum." dedi.

Çat. Yürümem de durdu düşünmem de. Temizlendi zihnim. "Oğlum." dedim. "15 saattir sigara içmiyorsun, gir bir sigara yak." 

Sonra en yakın mentollü sigara satan yere koştum.

Aslında daha ucuza satan bir yer vardı, hep oraya giderdim ama, bu sefer beklemek yok. 

Hatalar geçmişte kaldı."

Gülümsedim.

Çabasına hayranlık besledim yine.

Kıyafeti de öyle güzel geldi ki gözüme anlatamam.

"Çakmağın var mı?" dedim. Hiç taşımaz.

"Şimdi ver ama bundan sonra taşıyacağım."dedi.

Karşımda sigara içti.

Çok tuhaf giyinmiş.

Sonradan öğrendim o günki otururumumuzda, annesi de o gün böyle söylemiş.

O kafa karışıklığıyla çırılçıplak çıkıp koşmadığı için gurur duydum onunla.

En çok da başkası üşürse diye yanına aldığını öğrendiğim, kendisini kaşındıran atkısını sevdim.