Görkemli Bir Bahçenin Mesajı

İçinden Çıkılmaz Derinlikler Okyanusu'nun dalgaları, bugün öyle sert çarpıyordu ki Kendisinin Sarayı'nın eteklerine; bütün gece uyuyamadı O.

Gün'ün doğmasıyla; ağlaması, her sabahki gibi bir oldu.

Gün doğdu.

Ve Gün, henüz doğduğu için ağlamaya başladı.

O, dalgaların sesinin bastırıldığına sevindi.

Günlük'ün ilk sayfası O'nun gözleriyle birlikte aralanan ilk şeydi.

Henüz, Dişlerini Fırçala sayfasına dahi gelmeden; mavi, sıvaları dökülmüş odanın duvarlarına Dalgaların Söyledikleri de sayfalarını araladı.

Gitmesi gerektiği yeri bildiğinden hızla hazırlandı.

Onlarca'sından O'nu seçti ve giyindi.

Kapıdan çıkmadan hemen önce de İçeri'ye uğrayıp.

Derinlerin Getirdikleri ve Dalgaların Götürdükleri de Gün'e sayfalarını aralamışlar mı diye bir bakındı.

Onlardan Gerekli Sayfalar'ı yırttı ve çantasına koydu.

Evden çıktı.

Bugün üzerinde oldukça ağırlık vardı.

Eskisinden daha çok sayfa taşıdığını hatırladı.

Bir nebze olsun hafifledi.

Görkemli Bir Bahçeye vardı.

Orada Meditasyon yaptı.

Zihnini susturdu.

Ruh'unun sesi Sayfalar'a bakıp.

''Dalgalar böyle söyledi.

Derinlerden de bunlar çıktılar.

Onlar evde kaldı,

Onlar evden çıktırlar.

Nedir sorumun yanıtları.

İçerisi toz duman.'' dedi.

Görkemli Bir Bahçe cevap verdi:

''İçimden bir ses sen haklısın diyor,

Ama unutma, herkes savaş veriyor.

Dalgalar öyle söylesin.

Derinlerden de şunlar çıksın.

Onlar evde kalsınlar,

Onlar da evden çıksınlar.

Hayat devam ediyor,

İsterlerse, yoldan çıksnlar. dedi.

O, Derinlikler Okyanusu'nun dalgalarının sesinden; birkaç kornayı duymayıp, birkaç kez de tökezleyerek eve döndü.

Günlüğüne bir şeyler yazdı.

Kitaplarda bazı şeylerin üzerini de çizdi.

Altını çizdiği şeyler de oldu ama günün sonunda uyudu.

Rüyasında O'nu gördü.

Sabah da O'nunla uyandı.