Çocukken ki Doğrulara Dönüş

 Günün oyuncusu bazen günün problemlerini oynayamıyor. İşte böyle anlarda eskiden oynadığımız karakterlere göz gezdirmek gerekiyor. Bu gardırop gezintisinde zihni terbiye etmenin çok uç versiyonlarına, alter egoya, küçüklüğümüze rastlayabiliriz.

Örneğin ben, kendimle tanışma yolculuğumda, bir aksiyona ağzımı açıp ses çıkarttığım için benimle ağız dalaşına giren, ''Sus, otur oturduğun yerde.'' diyen bir versiyonumla sonradan el bile sıkıştım. O yüzden diyorum ki yargı yapıştırmayın ve sert eleştirmeyin. 

Tevazuyla yaklaşmamam gerektiğini hissediyorum ama bunu yaparsam ben yine ben kalacak mıyım.

İncinmişliklere aşık olunmuşluklara dost kaybetmişliklere rağmen doğru olan bu mu.

Çocukken ki doğrularımdan ne kadar farklı.

Ben niçin ‘’iyi’’ dediğin susar demişim ki zamanında.

Düşünmekten korkmamaya karar verdiğimde 

Geleni en güzel yemeklerle ağırlamaya,

Gideni davul zurnayla uğurlamaya karar verdiğimde çok mu küçüktüm.

Küçükken doğru bildiklerim ve şimdi hayatta kalmak için doğru diye kendime dayattıklarım arkamda,

hayat da önümde.

yolu yorula yürüdükçe

ben hangisini seçiyorum ?